αναγλυπτογραφία

η (Γραφ. τεχν.)

η τέχνη παραγωγής αναγλύφων παραστάσεων στην επιφάνεια μετάλλου, δέρματος, υφάσματος, χαρτιού ή άλλου παρόμοιου υλικού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *αναγλυπτογράφος < ανάγλυπτος + -γράφος*. Η λ. πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον γιατρό Α. Παλατιανό το 1882].